Ropörtaj 1

Özellikle dönem dizilerinde rol alan Begüm Birgören bugünlerde Nokta adlı filmi ve bir reklamdaki ‘Tarife’ karakteriyle gündemde... Birgören bazı izleyicilerin kendisinin 1920’lerde kaldığına inandığını belirterek, yaşadığı bir olayı şöyle anlatıyor: ‘Tarihin tozlu sayfalarından fırlamışım gibi bir izleyici beni gördüğünde hayalet görmüş gibi çığlık atmıştı’.

Görsel tasarım okudu, oyunculuğa alaylı başladı, bugüne kadar Kırık Kanatlar, Karayılan, Seher Vakti gibi daha pek çok dönem yapımında rol aldı. Tesadüfen oyuncu olduğunu anlatan 26 yaşındaki Begüm Birgören, şimdi de karşımıza geçen hafta vizyona giren Nokta adlı filmde çıktı... Aynı zamanda Vodafone reklamlarında Tarife adlı genç bir kızı canlandıran Birgören ile oyunculuğu ve filmi konuştuk...

Pek çok film festivalinde ödülleri toplayan Nokta adlı filmde rol aldınız. Filmdeki rolünüzü anlatır mısınz?

İyi biri olmasına rağmen hiç istemeden kendini bir cinayetin içinde bulan ve affedilmek isteyen bir adamın sevgilisiyim filmde... Nokta’da, manevi ve ahlaki sorumluluklarımız ve değerlerimiz sorgulanıyor.

Filmin uluslar arası film festivallerinde gösterilmesinin size ne gibi bir yansıması oldu?

Evet hem yurtiçi hem yurtdışından oldukça ödüller topladı film. Bana doğrudan bir etkisi olmadı. Ben nokta kadarım zira (gülüyor).

Nasıl bir ailede büyüdünüz?

Çekirdek bir ailede büyüdüm. Annem ve babam çalışan insanlardı, hala da öyleler. O yüzden yalnızdım ama bunu trajedi olsun diye söylemiyorum. Kendi başına kalmayı ve yetebilmeyi bilen bir çocuk oldum. Bir çocuk için zaman, hayal gücü ve oyunla geçer. Bilgisayar oyunları, teknolojik uğraşlarımız yoktu. Oyuncaklarımız manüeldi. Bir ayı, bir bebek ve bir tencere kapağıyla ‘Vın vın’ dünya turuna çıkardın. Çok eğlenceliydi, şimdi çocuk olmak da değişti.

Oyuncu olmaya nasıl karar verdiniz?

Aslında hiçbir zaman karar vermedim. Oyun oynamayı çok seviyordum ve bırakamadım diyebilirim. Oyun oynarken istediğiniz her şey olursunuz; öğretmen, astronot, rock star olursunuz... Galiba ben bunların arasında bir şeye karar veremedim ve hepsini olmak istedim. Kararsızlığımdan çıkan bir karar oldu galiba.

HER İŞİM BİR DÖNEMEÇTİ

Peki oyuncu olmayı nasıl başardınız?

13 yaşında tiyatro kurslarıyla, amatör tiyatrolarda çocuk oyunları yaparak başladı ve uzunca bir dönem öyle gitti. Okuduğum okulların tiyatro kulüplerindeydim ve televizyonla hiç aram yoktu. Sette ilk kez, üniversite için staj yaparken bulundum ve tesadüfen televizyon başladı. Başlarda televizyon projelerine istekli de değildim ancak sahnede hayranlıkla izlediğim, defalarca oyununa gidip repliklerine kadar ezberlediğim oyuncularla aynı projede yer alma şansım olduğunu görünce büyük heyecanlarla girdim projelere.

Dram da oynadınız, komedi de. Sizin tercihiniz hangisi?

Kendi özelimde doğru dinamikler bir araya geldiği sürece hiç sorun yok. Oyun olsun yeter... Komedinin içinde barındırdığı enerjiyi de seviyorum ama nicelik açısından dramlara oranla nadir projeler oluyor. Dramlarda yönetmenin rejisi, oyuncuların uyumu, mekan ve müzikle dert anlatılabilir, proje kendine bir yer bulur ama komedide elinizde matematiği sağlam bir metin olması gerektiliğini düşünüyorum.

Lost’taki Kate’e benzemiyorum

Sizi oyuncu Zeynep Beşerler’e çok benzetiyorlar. Siz kendinizi benzetiyor musunuz?

Evet, bizi bir proje için kız kardeş düşünmüşler oradan biliyorum. İnsan insana benzer demek ki...

Öte yandan tavırlarınızı Lost dizisinde Kate rolündeki Evangeline Lily’e benzeten hayranlarınız da var. Bu konuda ne dersiniz?

Yaa evet bunu da bir arkadaşım bir yerde okumuş. Çok şaşırdım gerçekten çünkü kaçırmadığım bir dizi. Bence en ufak benzer yanımız yok ama birileri öyle düşünmüş onlar için öyle olsun.

Kötü bir oyunu hiçbir güzellik kurtaramaz!

Sizce oyuncu olmak için güzel olmak önemli mi?

Televizyon açısından güzelliğin önemini yadsıyamayız ancak sahne üzerinde sinema filminde oyuncunun performansıdır sizi ona çeken. Kötü bir oyunu, hiçbir güzellik kurtaramaz diye düşünüyorum. Zaten bir süre sonra seyirciye de güzel gelmemeye başlar. Belki ilk bakışta beğenmeyeceğiniz, yanınızdan geçtiğinde hiç dönüp bakmayacağınız birini sahnede izlersiniz ve ondan gözlerinizi alamazsınız. Oyunculuk gücüyle sizi hayran bırakır kendisine. O yüzden ben güzelliğe pek inanmıyorum.

Güzel olmanın avantajlarını yaşadınız mı?

Bilmiyorum, yaşamışımdır belki. Ama ben genellikle ‘güzel’ imajının dışında rollerde yer aldım sanırım. Çalıştığım projelerde güzel görünme kaygısından ziyade karakterin dönemin şartlarına uygun olması önemliydi. O yüzden güzel kadın imajım hiç olmadı bilmiyorum bana öyle geliyor en azından. Bir de ‘güzellik’ dediğinizde her zaman avantaja dönüşmüyor ve hatta kötücül hissiyatlar barındırabiliyor. Çünkü kimse emeğinize, başarınıza ve tabii varsa dahi yeteneğinize inanmak istemiyorlar. Bunu kendim için de söylemiyorum. Ben güzel sıfatıyla yaşamadığımı düşünüyorum sadece insan algısının bu kulp takma huyundan hoşlanmıyorum.

Bizim tribün hakikaten başka

Ünlü olduktan sonra hoşlanmadığınız şeyler nedir?

Dönem projesiyle tanınmaya başladım. Genellikle orta yaş ve üstü seyirci kitlesine hitap eden işlerdi. O yüzden son derece normal tepkilerle karşılaşıyorum. Sadece bir gün projeyi takip eden bir izleyici o kadar inanmış ki bizim 1920’lerde kaldığımıza, gerçekten tarihin tozlu sayfalarından fırlamışım gibi beni gördüğünde hayalet görmüş gibi çığlık atmıştı. Ben de çok korkmuştum.

Futbol sever misiniz? Hangi takımı tutuyorsunuz, maçlara gidiyor musunuz?

Beşiktaşlıyım! Maça gitmeyi, o atmosferin içinde o inanca ortak olmayı seviyorum. Bir de bizim tribün hakikaten başka canım!